Je kent feelgoodauteur Eveline Heijnen misschien van haar De juffen van de Klimop-serie of de kerstnovelle Vlak onder de maretak. Naar aanleiding van het verschijnen van haar nieuwe feelgoodroman De som der delen stelden we Eveline een paar vragen. Over de inspiratie erachter, muziek, schrijftips, en meer!

Wat was de inspiratie voor De som der delen?

In juni 2023 ging ik naar een concert van Muse. Ik zat middenin het afronden van De juffen van de Klimop en was totaal niet bezig met “wat hierna”, maar daar op het Malieveld stond de personage van De som der delen recht voor mijn neus! Ik was overdonderd door de man in kwestie. Het was geen liefde op het eerste gezicht, maar wel ‘inspiratie voor een nieuw verhaal’-op het eerste gezicht. Tijdens de nummers van Muse heb ik op hem gelet. Hoe hij bewoog, hoe hij lachte, hoe hij met zijn vrienden omging. Daaromheen bedacht ik een kort verhaal, maar zoals dat gaat met korte verhalen: uiteindelijk is het een volwaardige roman geworden.

(Belangrijke toevoeging: ik ben écht geen stalker. Ik heb niet obsessief naar hem gekeken, ik heb hem niet bewust aangeraakt, ik heb niet aan hem gesnuffeld of zo. Wees vooral niet bang dat ik mijn volgende roman om jou heen bouw!)

Welke boodschap hoop je mee te geven met je roman?

Communicatie vind ik belangrijk in een relatie, even als elkaar (tot op zekere hoogte!!!) vrij laten. We gunnen en geven elkaar de ruimte om onze vriendschappen te onderhouden, om tijd te steken in onze hobby’s en reflecteren vaak genoeg of we nog gelukkig zijn met hoe wij het leven inrichten. Dat gun ik iedereen. Mocht iemand zich herkennen in de Elif van de eerste hoofdstukken, dan hoop ik dat diegene het besef krijgt dat het ook anders kan en voldoende moed heeft om daar vervolgens voor te gaan.

Is het verhaal tijdens het schrijven anders geworden dan dat je eerst had bedacht? Veranderingen die je hebben verrast?

Allereerst: het idee was een kort verhaal. Het werd me al snel duidelijk dat ik het verhaal van Elif niet in een novelle gepropt kreeg. Schrijven doe ik altijd zonder van tevoren na te denken wie mijn personages nu eigenlijk zijn. Pas gaandeweg het schrijven leerde ik de geschiedenis van Elif en Sander kennen en merkte ik dat ik hier echt de ruimte voor nodig had om dit volwaardig op papier te krijgen.

Tijdens het schrijven wist ik dat ik mijn hoofdpersonage een andere naam wilde geven. In versie 1 heette de hoofdpersoon Elin, dat is stiekem ook nog steeds de naam die ze voor mijn gevoel meedraagt. Echter was het voor een bepaalde scène in het boek handiger als ze Elif heet. In de herschrijfronde heeft ze dus een naamsverandering gekregen.

Elif en Sander gaan samen naar een rockconcert. Naar welke muziek luister jij graag? Luister je muziek bij het schrijven?

Voordat ik begon aan het schrijven, heb ik het album Will of the people van Muse grijsgedraaid. Niet alleen omdat het me inspiratie gaf voor de scènes, ook omdat ik de muziek van Muse wel kan waarderen. Het is ook wel de muziekstijl waar ik graag naar luister.

Tijdens het schrijven zelf zet ik geen muziek aan, tenzij ik middenin de zomer werk aan een kerstverhaal. Dan heb ik echt wel Mariah Carey nodig om in de juiste stemming te komen. 😉

Hoe verschilde het schrijven van De som der delen als je het vergelijkt met je De juffen van de Klimop-serie?

Bij De juffen van de Klimop wist ik dat het een trilogie zou worden. Ik had geen flauw idee wie de personages van de trilogie zouden worden en wat ze zouden meemaken, daar heb ik echt op zitten brainstormen. Voor inspiratie zette ik wat namen op papier, ik zocht foto’s op Google van mensen die in mijn hoofd de rol konden vertolken en heb er met goed geluk wat ideeën uitgeperst, inclusief een mindmap en steekwoorden op papier.

Bij De som der delen kwam de inspiratie vanzelf. Het verhaalidee ontstond tijdens het concert van Muse en in de maanden daarna vormden de scènes zich in mijn hoofd. Bovendien is Sander geïnspireerd op een man die ik in 3D had gezien, dat is wel heel anders dan een fotootje dat ik van internet pluk.

Een ander verschil is dat het verhaal van De som der delen emotioneler is. Het is niet per se van begin tot eind een zwaar verhaal, maar ik heb tijdens het schrijven wel wat tranen gelaten omdat ik tijdens de scènes enorm met de personages meeleefde.

Welke tip zou je aan mensen die graag schrijven mee willen geven? Of heb je nog leestips?

Ik ga niet als tip geven ‘om gewoon maar te schrijven’, want die tip wordt door ie-der-een al gegeven. Mijn tip is een gerecyclede tip, die ik ooit eens in een podcast van een andere auteur leerde: ga op koffiedate met je hoofdpersonage. Niet echt, natuurlijk, maar bedenk in gedachte hoe het zou zijn om met je hoofdpersonage ergens wat te drinken. Komt ze (ik gebruik de vrouwelijke vorm, mijn hoofdpersonages zijn voornamelijk vrouwen) op tijd? Drinkt ze een zwarte koffie, een koffie met havermelk of liever verse gemberthee? Bestelt ze appeltaart met slagroom erbij, is ze op dieet, heeft ze allergieën? Praat ze graag over zichzelf of kijkt ze liever weg op het moment dat je interesse toont? Hoe gaat ze om met het personeel?

Kortom: leer je personage goed kennen en geef haar eigenschappen die haar uniek maken. Zorg ook dat je weet waarom ze steevast te laat komt of waarom ze melkproducten vermijdt. Dit soort ogenschijnlijk kleine dingen kunnen belangrijk zijn voor de rest van het verhaal.

Nieuwsgierig geworden? De som der delen is overal te lezen als ebook. Verkrijgbaar via onze website of je favoriete boekenwinkel of -website!

Elif zit vast in een relatie met de jaloerse, claimende Maik. Hoe langer de relatie voortduurt, hoe meer Elif zichzelf en alles om haar heen kwijtraakt. Vriendschappen zijn verwaterd, haar familie bezoekt ze zelden en hobby’s heeft ze niet meer. Dan solliciteert Sander bij het bedrijf waar Elif werkt. Met zijn lange haren, zijn universitaire achtergrond, zijn koffieverslaving en een woordenboek waar het woord ijdel niet in voorkomt is hij alles waar Elif niet op valt. Sander is veilig terrein. Maik heeft geen enkele reden om achterdochtig te zijn als Elif besluit met Sander mee te gaan naar een rockconcert. Ze zijn immers alleen bevriend. Toch?