In 1971 publiceerde psychiater, psychotherapeut en schrijver Jan Foudraine een boek dat hem blijvende bekendheid zou opleveren: Wie is van hout… Een gang door de psychiatrie. Het boek werd een bestseller, is in zeven talen vertaald en heeft vijftig jaar later nog altijd niets aan urgentie ingeboet. Deze speciale jubileum-editie is van een nieuw voorwoord voorzien door Paul Verhaeghe, doctor in de klinische psychologie en hoogleraar aan de Universiteit Gent.
Foudraine hield in zijn boek een hartstochtelijk pleidooi voor een humanere omgang met mensen met geestelijke problemen, zij lieten volgens hem zien wat er allemaal mis was in de maatschappij. In zijn eigen woorden: ‘Ik kwam vooral in verzet tegen het plakken van etiketten op mensen-met-moeilijkheden en kreeg een regelrechte afkeer van het botaniseren van “geestesziekte beelden”. Ik meende dat termen als “neurotisch”, “psychotisch”,“schizofreen”, “psychopatisch”, “manisch-depressief ” en god-weet welke etiketten nog meer op mensen geplakt werden in ieder geval niets te maken hadden met een mysterieuze ziekte en evenmin met iets erfelijks.’
Jan Foudraine (1929-2016) was schrijver, psychiater en psychotherapeut. Hij publiceerde na Wie is van hout… verschillende boeken, waarvan Oorspronkelijk gezicht – over zijn ervaring bij Bhagwan – en Bunkerbouwers – een pleidooi voor psychotherapie – uitgroeiden tot bestsellers.
Meer boeken van deze auteurJe bestelt en rekent af bij:
Je bestelt en rekent af bij:
In 1971 publiceerde psychiater, psychotherapeut en schrijver Jan Foudraine een boek dat hem blijvende bekendheid zou opleveren: Wie is van hout… Een gang door de psychiatrie. Het boek werd een bestseller, is in zeven talen vertaald en heeft vijftig jaar later nog altijd niets aan urgentie ingeboet. Deze speciale jubileum-editie is van een nieuw voorwoord voorzien door Paul Verhaeghe, doctor in de klinische psychologie en hoogleraar aan de Universiteit Gent.
Foudraine hield in zijn boek een hartstochtelijk pleidooi voor een humanere omgang met mensen met geestelijke problemen, zij lieten volgens hem zien wat er allemaal mis was in de maatschappij. In zijn eigen woorden: ‘Ik kwam vooral in verzet tegen het plakken van etiketten op mensen-met-moeilijkheden en kreeg een regelrechte afkeer van het botaniseren van “geestesziekte beelden”. Ik meende dat termen als “neurotisch”, “psychotisch”,“schizofreen”, “psychopatisch”, “manisch-depressief ” en god-weet welke etiketten nog meer op mensen geplakt werden in ieder geval niets te maken hadden met een mysterieuze ziekte en evenmin met iets erfelijks.’
