In De ogen van Fadil, de eerste verhalenbundel van veelgeprezen en geliefd verhalenverteller Mohammed Benzakour, wordt gekletst en geroddeld, gestreden en liefgehad. Een unieke verhalenbundel, geschreven met zwierige, sensuele hand.
Een duivels knappe jongen tovert met zijn ogen. Twee witte nonnen koesteren een schokkend geheim. Een manke jongeman ontraadselt het meloenmysterie. Een culinair wonderkind neemt als paleiskok de koning te grazen. Een jong kind krijgt liefdeslessen van een oude vrijster, Zoubida, de dochter van Humphrey Bogart. Achter een sluier van godsvrucht en deugd spelen zich heimelijke taferelen af van overspel, waanzin, genialiteit, zwendel, incest en sodomie. Daarin figureren pratende ezels, dansende geesten, vliegende honden en biddende bijen.
In deze eerste verhalenbundel van Mohammed Benzakour lijken alle personages een onvermoed geheim te hebben dat zich plotseling openbaart: een kunst die alleen zij verstaan, een kracht die hen naar grote hoogten stuwt of een geheim dat onherroepelijk hun ondergang wordt.
'Wonderlijk én schunnig. [...] Tijdloze, sprookjeachtige vertellingen.' - Het Parool
'Benzakour vertelt met zoveel plezier dat je aanvankelijk probleemloos aanvaardt dat hij varianten op de verhalen van weleer lijkt op te dissen. Hij schrijft met humor en in tegenstelling tot veel hedendaagse schrijvers beperkt hij zich niet tot korte zinnetjes en de zeshonderd meest voorkomende woorden. De ondeugende, grappige, soms schunnige scènes vragen om het juiste woord, niet het meest voor de hand liggende.' – De Standaard
‘De verteller richt zich een aantal keer tot de lezer en zegt op een van die momenten dat de plaats en tijd er niet toe doen. Dit zorgt voor een sprookjesachtige sfeer. […] De mix tussen statig, poëtisch, ouderwets taalgebruik en dan weer plat en humoristisch werkt goed.’ – de Boekenkrant (vier sterren)
'Prikkelende verhalen voor het slapen gaan, Mohammed Benzakour slaat weer toe! Vol van zintuiglijkheid.' - Abdelkader Benali
Mohammed Benzakour (Marokko, 1972) is naast schrijver ook columnist, journalist, visser, schaker, imker en amateur-astronoom. Van zijn hand verschenen onder meer de prijswinnende roman Yemma (2013) die vanaf 30 september als theaterbewerking te zien is. Daarnaast schreef hij o.a. de bekroonde roman De koning komt (2015), het Berbers spreekwoordenboek 10 op een ezel (2018), en De ogen van Fadil (2020) een fabelachtige verhalenbundel.
Mohammed is essayist voor het Literatuurmuseum en heeft een vaste column in NRC Handelsblad over vissen. Als eigenzinnig opiniemaker stelt hij regelmatig kwesties op het breukvlak van cultuur, religie en klimaat aan de orde.
Meer boeken van deze auteurJe bestelt en rekent af bij:
Je bestelt en rekent af bij:
In De ogen van Fadil, de eerste verhalenbundel van veelgeprezen en geliefd verhalenverteller Mohammed Benzakour, wordt gekletst en geroddeld, gestreden en liefgehad. Een unieke verhalenbundel, geschreven met zwierige, sensuele hand.
Een duivels knappe jongen tovert met zijn ogen. Twee witte nonnen koesteren een schokkend geheim. Een manke jongeman ontraadselt het meloenmysterie. Een culinair wonderkind neemt als paleiskok de koning te grazen. Een jong kind krijgt liefdeslessen van een oude vrijster, Zoubida, de dochter van Humphrey Bogart. Achter een sluier van godsvrucht en deugd spelen zich heimelijke taferelen af van overspel, waanzin, genialiteit, zwendel, incest en sodomie. Daarin figureren pratende ezels, dansende geesten, vliegende honden en biddende bijen.
In deze eerste verhalenbundel van Mohammed Benzakour lijken alle personages een onvermoed geheim te hebben dat zich plotseling openbaart: een kunst die alleen zij verstaan, een kracht die hen naar grote hoogten stuwt of een geheim dat onherroepelijk hun ondergang wordt.
'Wonderlijk én schunnig. [...] Tijdloze, sprookjeachtige vertellingen.' - Het Parool
'Benzakour vertelt met zoveel plezier dat je aanvankelijk probleemloos aanvaardt dat hij varianten op de verhalen van weleer lijkt op te dissen. Hij schrijft met humor en in tegenstelling tot veel hedendaagse schrijvers beperkt hij zich niet tot korte zinnetjes en de zeshonderd meest voorkomende woorden. De ondeugende, grappige, soms schunnige scènes vragen om het juiste woord, niet het meest voor de hand liggende.' – De Standaard
‘De verteller richt zich een aantal keer tot de lezer en zegt op een van die momenten dat de plaats en tijd er niet toe doen. Dit zorgt voor een sprookjesachtige sfeer. […] De mix tussen statig, poëtisch, ouderwets taalgebruik en dan weer plat en humoristisch werkt goed.’ – de Boekenkrant (vier sterren)
'Prikkelende verhalen voor het slapen gaan, Mohammed Benzakour slaat weer toe! Vol van zintuiglijkheid.' - Abdelkader Benali
