In De doe-het-zelf-maatschappij vertelt journalist Femke van Zeijl boeiende verhalen over Nigeria, stuk voor stuk nuchter, empatisch en vol humor.
Op een vroege ochtend in Lagos ziet Femke van Zeijl – gezeten aan haar schrijftafel – een waterreservoir rakelings langs haar raam naar beneden storten. Dit incident en vooral de nasleep ervan brengen direct aan het licht hoezeer het dagelijks leven in deze miljoenenstad verschilt van het leven in de Nederlandse maatschappij. Terwijl Van Zeijl nog zit te bedenken welke gemeentelijke dienst ze zou moeten bellen, hebben haar buren al minstens twee oplossingen bedacht en zijn ze aan de uitvoering ervan begonnen.
In Nigeria zijn burgers grotendeels op zichzelf aangewezen. Van Zeijl illustreert wat dit betekent voor de mensen om haar heen en voor zichzelf, in prachtige, onderzoekende antropologische verhalen, met liefde en humor opgetekend. Maar ze romantiseert niet. Mensen in welvaartsstaten zouden heel wat kunnen leren van de manier waarop mensen in Lagos omgaan met tegenslag. Tegelijkertijd zouden haar stadsgenoten ondanks hun uit nood geboren zelfredzaamheid stuk voor stuk tekenen voor meer sociale zekerheid, recht, onderwijs, zorg en een overheid waarop je kunt rekenen.
‘Deze hommage aan de zelfredzaamheid van de bewoners van Lagos leest als een levensles voor ons allemaal.’ – Bram Vermeulen, journalist
Femke van Zeijl (1971) is freelancejournalist met als standplaats Lagos, Nigeria. Ze schrijft reportages voor onder andere NRC Handelsblad, The New York Times en Al Jazeera, maakt radio voor VPRO’s Bureau Buitenland en werkt mee aan tv-documentaires. Ze schreef eerder twee non-fictieboeken: Een nacht in een vijzel en Gin-tonic & cholera, en de roman Koning van de barraca’s.
Meer boeken van deze auteurJe bestelt en rekent af bij:
Je bestelt en rekent af bij:
In De doe-het-zelf-maatschappij vertelt journalist Femke van Zeijl boeiende verhalen over Nigeria, stuk voor stuk nuchter, empatisch en vol humor.
Op een vroege ochtend in Lagos ziet Femke van Zeijl – gezeten aan haar schrijftafel – een waterreservoir rakelings langs haar raam naar beneden storten. Dit incident en vooral de nasleep ervan brengen direct aan het licht hoezeer het dagelijks leven in deze miljoenenstad verschilt van het leven in de Nederlandse maatschappij. Terwijl Van Zeijl nog zit te bedenken welke gemeentelijke dienst ze zou moeten bellen, hebben haar buren al minstens twee oplossingen bedacht en zijn ze aan de uitvoering ervan begonnen.
In Nigeria zijn burgers grotendeels op zichzelf aangewezen. Van Zeijl illustreert wat dit betekent voor de mensen om haar heen en voor zichzelf, in prachtige, onderzoekende antropologische verhalen, met liefde en humor opgetekend. Maar ze romantiseert niet. Mensen in welvaartsstaten zouden heel wat kunnen leren van de manier waarop mensen in Lagos omgaan met tegenslag. Tegelijkertijd zouden haar stadsgenoten ondanks hun uit nood geboren zelfredzaamheid stuk voor stuk tekenen voor meer sociale zekerheid, recht, onderwijs, zorg en een overheid waarop je kunt rekenen.
‘Deze hommage aan de zelfredzaamheid van de bewoners van Lagos leest als een levensles voor ons allemaal.’ – Bram Vermeulen, journalist