In De andere kant van de zee van António Lobo Antunes denkt een legerofficier op leeftijd in Lissabon terug aan zijn tijd in Angola, vooral aan 1961, toen de zwarte bevolking in opstand kwam, wat het startsein was voor een koloniale oorlog die bijna vijftien jaar zou duren. Ook de dochter van een katoenplanter herinnert zich zoveel jaren later aan de kust van Portugal de gewelddadigheden van toen, evenals een ambtenaar, die na de oorlog in Angola is gebleven. Alle drie zijn ze getekend door dat wrede verleden, alle drie zeulen ze hun frustraties en trauma’s met zich mee, die in de loop van de roman steeds wranger en navranter in beeld komen.
De andere kant van de zee is een meesterlijke driestemmige roman over herinneren, over racisme en hoe dat nog altijd doorwerkt, en over het verlangen naar een andere oever.
'Lobo Antunes’ zinnen krijgen zelden een punt als afsluiting. Daardoor lezen de herinneringen van deze door oorlog zwaar
gelittekende zielen als een langgerekte, woeste, voortrazende woordenvloed. Beklemmend en beklijvend.' - Medisch Contact
Over eerder werk:
***** ‘Nobelprijsmateriaal, dit.’ – De Limburger
***** ‘Lobo Antunes sleept de lezer in deze roman ademloos mee van begin tot eind.’ – NRC Handelsblad
António Lobo Antunes, schrijver en psychiater, wordt beschouwd als een van de grootste hedendaagse Portugese auteurs. Hij ontving meerdere prijzen, waaronder de Prémio Camões en de FIL Literatuur Prijs, en wordt alom gezien als kandidaat voor de Nobelprijs.
De koloniale oorlog die Portugal in de jaren zestig en zeventig in Afrika voerde en waar Lobo Antunes diende als arts, is een constante in zijn romans. In Nederlandse vertaling verschenen onder andere Het handboek voor inquisiteurs, zijn veelgeprezen magnum opus Fado Alexandrino, Dans der verdoemden en Paardenschaduw op zee.
Je bestelt en rekent af bij:
Je bestelt en rekent af bij:
In De andere kant van de zee van António Lobo Antunes denkt een legerofficier op leeftijd in Lissabon terug aan zijn tijd in Angola, vooral aan 1961, toen de zwarte bevolking in opstand kwam, wat het startsein was voor een koloniale oorlog die bijna vijftien jaar zou duren. Ook de dochter van een katoenplanter herinnert zich zoveel jaren later aan de kust van Portugal de gewelddadigheden van toen, evenals een ambtenaar, die na de oorlog in Angola is gebleven. Alle drie zijn ze getekend door dat wrede verleden, alle drie zeulen ze hun frustraties en trauma’s met zich mee, die in de loop van de roman steeds wranger en navranter in beeld komen.
De andere kant van de zee is een meesterlijke driestemmige roman over herinneren, over racisme en hoe dat nog altijd doorwerkt, en over het verlangen naar een andere oever.
'Lobo Antunes’ zinnen krijgen zelden een punt als afsluiting. Daardoor lezen de herinneringen van deze door oorlog zwaar
gelittekende zielen als een langgerekte, woeste, voortrazende woordenvloed. Beklemmend en beklijvend.' - Medisch Contact
Over eerder werk:
***** ‘Nobelprijsmateriaal, dit.’ – De Limburger
***** ‘Lobo Antunes sleept de lezer in deze roman ademloos mee van begin tot eind.’ – NRC Handelsblad
